ساغر دل

گاهی به یاد عشق تو چشم دلم تر می کنم

غرق خیالت دست خود بر چانه لنگر می کنم

محو تماشایت شده مست از دو چشمت می شوم

بهر شراب عشق تو دل را چو ساغر می کنم

جز در خیالم روی تو گرچه ندیدم من ولی

زیبایی رخسار تو نادیده باور می کنم

تقدیر اگر روی خوشش بر ما نشان ندهد چه غم

رویای شیرینم تویی با عشق تو سر می کنم

منصور از آن روی چو گل دیگر نمی آرد سخن

من وصف بی پایان تو با شعر آخر می کنم

۰۰۹۴/۰۴/۰۴

منصور مصطفائی فر