اشک سرد

چه کنم که جز صبوری ز من هیچ بر نیاید

به سر آید عمرم اما غم تو به سر نیاید

نفسم گرفته از بس پی عشق تو دویدم

نرسی به دادم ار تو رود و دگر نیاید

به میان جمعم اما دل من غریب و بی کس

چو بمیرم اشک سردی ز دو چشم تر نیاید

ز شب سیاه زلفت شده تیره تر شب من

به غمت گرفته ام خو به شبم سحر نیاید

پر و بال من ببستی نروم ز کویت اما

خودت همره غریبه شدی و خبر نیاید

تو ز آرزوی منصور و دلش خبر نداری

نکِشد به بر تو را جان ز تنش به در نیاید

۱۰۹۴/۰۴/۰۴

منصور مصطفائی فر